Categorie archief: Familylife

14 jaar mama

Familylife, Over mij, Zwangerschappen, , , , ,

14 jaar geleden werd ik voor de eerste mama. Na een zware zwangerschap en een bevalling waar ik niet geheel zonder scheuren (of totaalruptuur) uit kwam was ze daar dan. Mijn wondertje dat ik Joni noemde. Genoemd naar Joni Mitchell, gewoon omdat ik de naam leuk vond na hem gehoord te hebben in Love actually. Haar tweede naam Mathilda (naar mijn oma) werd afgewezen door haar vader, maar in mijn gedachtes hoort die er nog steeds gewoon bij.

Ik was 22 toen ik voor de eerste keer moeder werd. Veel te jong en veel te onbezonnen. Ik wilde reizen, op stap gaan en was mijn wilde haren nog lang niet kwijt. Toch moest ik ineens voor dit kleine bundeltje gaan zorgen. Een verandering waar ik best lang de nodige inwendige struggles mee heb gehad. Haar vader en ik woonde nog niet heel lang samen. Het bracht een druk met zich op de relatie. Mijn leven was in een slag compleet op zijn kop gezet, iets wat hij niet hoefde te doen. Beide te jong, te onervaren en met compleet tegenoverstaande ideeën over hoe wij ons nieuwe gezin vorm zouden geven. Na nog geen jaar gingen wij dan ook uit elkaar. Het precieze hoe en wat ga ik hier niet vertellen. Dat heeft geen enkele toevoeging. Ieder verhaal heeft 2 kanten en hebben we beide die tijd verschillend ervaren. We verschilde gewoon te veel. Wellicht zonder kind was dit uiteindelijk ook gebeurd, maar goed, we hadden nu eenmaal een dochter.

Ze was een baby die niet hield van slapen. Het duurde 2 maanden voordat ze door had dat de nacht tijd was om te slapen. Nacht na nacht lag ik met haar op de bank. Ze was enkel stil als ik haar vast hield en huilde als ik haar neer legde. Na een aantal maanden kwam daar gelukkig wel verandering in. Na mijn bevalling moest ik lang herstellen. Ik had een totaalruptuur waarbij ik van gaatje tot gaatje was ingescheurd en zelfs mijn baarmoeder moest worden gehecht na de bevalling. Ik moest onder narcose worden gehecht en had maar liefst 36 hechtingen in mijn onderkant. Iets waar ik jaren last van heb gehad (tot de bevalling van Zoey zelfs). De veranderingen die uit het niets kwamen, de bevalling, de onderlinge strijd met mijn vriend, het zorgde allemaal voor een postnatale depressie. Ik was niet gelukkig en voelde me eenzaam en alleen. Ik at slecht en soms dagen niet, gewoon omdat ik dacht dat dit het enigste was waar ik nog enigszins controle over had. Tijdens de zwangerschap was ik 25 Kilo aangekomen en de maanden erna zijn er maar liefst 30 Kilo vanaf gegaan.

Nadat we uit elkaar zijn gegaan woonde Joni en ik een tijdje bij mijn moeder. Met zijn twee voelde ik mij voor het eerst sinds lange tijd gelukkig. Ik ging vaak met haar naar het park wat ze geweldig vond en we knuffelde veel met zijn twee. Voordat ik Joni kreeg zat ik ontzettend met mijzelf in de knoei. Ik dronk veel te veel, had geen plan en ik denk dat als ik niet zwanger was geweest het ook nooit had gered. In de tijd bij mijn moeder kreeg ik weer hoop. Zij heeft mij gered, daar ben ik van overtuigt.

Joni was een vrolijk kind. Ze babbelde wat af. Hele verhalen tegen alles en iedereen. Altijd van die grappige uitspraken waar we met zijn allen dubbel om lagen. Haar zusjes Zoey en Lily vond ze interessant, maar was toch liever in haar eigen wereldje aan het spelen. Lezen en voorgelezen worden waren een van haar lievelingsbezigheden. Net als puzzels maken. Ze kon zo makkelijk allerlei lastige puzzels maken. Na het een keer gedaan te hebben kon ze ze makkelijk nogmaals doen zonder na te hoeven denken. Liedjes zingen voor de camera en aandacht krijgen vond ze ook helemaal leuk. Tegen haar verlies kon ze niet, en ook dat staat nog op camera. Zeuren als ze haar zin niet kreeg (tegen beter weten in) was een slechte eigenschap die eigenlijk nooit is overgegaan. Ze was vrolijk toen ze klein was en ging graag bij andere kinderen spelen. De BSO vond ze maar niks, ze wilde veel liever met haar vriendjes en vriendinnetjes afspreken en nam mij dat soms ook wel kwalijk.

Verhuizen van een dorp naar een andere stad vond ze in eerste instantie wel moeilijk. Een nieuwe basisschool, een nieuwe klas en een nieuwe BSO, maar ook hier maakte ze gemakkelijk vriendinnetjes. Met 2 vriendinnen van de basisschool heeft ze zelfs nu nog steeds contact (lang leve whatsapp) en gaat ze nog regelmatig mee afspreken.

bij haar vader kreeg ze 2 broertjes erbij die ze op haar handen draagt. Ze had het eerst nergens anders over en voelde zich echt een grote zus. Naarmate zij groter werden, vond zij ze ook wel weer lastig worden. Soms jaloers, want ja, zij was maar om het weekend bij haar vader en haar broertjes altijd. Toch is ze ook hier aan gewend geraakt en heeft ze er nu meer vrede mee.

Toen ze rond de 10 a 11 jaar was begon ze te pre-puberen. Zeuren en klagen waren haar gewoonte geworden. Lastig om mee om te gaan. Zeker toen zij 12 werd en ik zwanger was. Als twee hormoonbommen stonden we soms tegenover elkaar. Dit maakte mijn zwangerschap lastig, hoewel die al lastig en zwaar was door andere dingen, en groeide we een beetje uit elkaar.

De geboorte van haar broertje Link vond ze wel weer heel leuk. Het leek haar niets te doen, maar met trots hield ze hem vast en vertelde ze iedereen erover. Ook het zusje wat ze nog bij haar vader kreeg adoreert ze. met 3 zusjes en 3 broertjes vind ze het soms lastig om rust te vinden en de aandacht te krijgen die nodig heeft. Dit resulteerde het afgelopen jaar in toch wel verontrustend gedrag wat mij behoorlijk was mama stress heeft bezorgt. (Wat precies ga ik niet uitleggen).

Nu is al 14. Een echte puber die het liefste de hele dag op de bank rond hangt met een boek in haar hand (Harry Potter momenteel), televisie kijkt, sims speelt of op haar mobieltje zit. Frisse lucht is niet essentieel en haar kamer ruikt dan ook echt naar puber. Ze is druk bezig haar eigen IK te vinden en ik vind het magisch dat ik hier deel van mag uitmaken. Van de strijd tijden de zwangerschap is niet veel meer over en we hebben die speciale band weer die je alleen met je oudste kind kunt hebben.

Ik weet nog zo goed hoe ik die stick vasthield zo veel jaar geleden, de keuze waar ik toen voor stond en ben er nog steeds van overtuigt dat het de juiste was. Ik hou van jou Joni, meer dan alle sterren in de hemel en elke dag een sterretje meer.

Summerbucketlist

Familylife, Mamatips, Vrije tijd, , , , , ,

Het is Zomer! Woohoo. De tijd van lekker luieren in de tuin is aangebroken. Ok, we doen dit al de hele lente lang, maar in de zomer is het gewoon extra leuk omdat je kan zeggen dat het zomer is. Na de herfst, winter en lente is het nu tijd voor mijn eigen summerbucketlist. Dingen die ik heel graag wil gaan doen voordat de zomer voorbij is. Hopelijk komt er dit maal geen tweede pandemie die roet in het eten gooit en kunnen we gewoon veel gaan afstrepen. Ik hoop dat jullie de zomer net zo leuk gaan vinden als dat ik dat vind. Met onderstaande 25 tips gaat dat zeker lukken. Als je afbeelding opslaat, heb je er nog een gratis printje van ook nog. Speciaal voor jullie gemaakt.

  1. IJSJES
    Geen zomer zonder ijsjes dus deze staan zeker op mijn lijstje en wel met stip op een. Alleen dan is het leuk om er zelf te maken. Danoontjes met een stokje erin, fruit in een vormpje en dan siroopwater erbij gieten, of gewoon de welbekende ijslollies waarvan mijn kinderen het nog steeds een beetje magisch als die bevriezen. Bij de Xenos hebben ze er nu zelfs met unicorn kleurtjes en verrassende exotische smaakjes.
  2. ZWEMMEN
    Heerlijk. Lekker met zijn allen naar het zwembad. In de dertig graden heerlijk afkoelen in het water. Als ze open gaan heet dat natuurlijk. In je eigen tuin is het ook lekker vertoeven met een zwembadje hoor, alleen dat schoonmaken, bah, heb er nu al geen zin in om dat te doen. Zwembadjes voor in de tuin zijn al lang niet meer zo duur als ze waren, maar toch blijft een dagje zwembad gewoon echt heel erg leuk.
  3. SPEELTUIN
    Wij hadden vroeger een abonnement op de lokale speeltuin. Vond ik altijd erg leuk. Samen met mijn zus en een paar centen liepen we er heen. De hele dag spelen, snoepjes kopen en lekker opeten en water uit de kraan drinken. Alle kinderen van de school waren er ook altijd. Kinderen vinden de speeltuin nog echt heel leuk. Je hebt ook grotere speeltuinen (hier in de buurt bijvoorbeeld Steinerbos) en je hebt tegenwoordig ook steeds meer koffiehuisjes waar een speeltuintje bij zit. Kun jij het terras op en je kinderen lekker spelen, maar het leukste is altijd als papa of mama meespelen.
  4. BOSWANDELING
    Nee niet dat rare groene drankje, maar gewoon lekker het bos in. In de zomer is het heerlijk in het bos. Door de bladeren ben je lekker beschut van de zon en al dat groen en die kleurtjes zien er zo mooi uit in het zomerse licht. Wandelen door het bos kan sowieso wel een therapeutische werking hebben. Het is ook leuk om ieder seizoen hetzelfde pad te nemen en je kinderen te laten zien hoe de natuur veranderd naarmate dat het weer veranderd. In de lente zie je veel knopjes, in de zomer de bloemen en alles in volle bloei en in de herfst is juist alles weer zonder bladeren en staan er overal paddenstoelen.
  5. IJSKOFFIE
    Geen zomer zonder ijskoffie. Ik vind het gewoon zo lekker. En dan niet van die slushpuppie-achtige ijsdrankjes, maar gewoon echte ijskoffie. Met een bolletje ijs erin en al. Niet goed voor het behouden van je summerbody, maar af en toe mag het best. Zeker na een dagje zwemmen, spelen of wandelen.
  6. VUURKORF
    Heerlijk aan het einde van een lange zomerdag nog in de schemer een vuurtje aanmaken en dan samen in de tuin zitten. Een lekkere zomerse cocktail erbij en een paar hapjes, of samen s’mores maken. Gewoon met een boek in je hand of lekker kletsen is ook ontzettend ontspannend. Zo kun je de dag heerlijk afsluiten.
  7. PRETPARK/DIERENTUIN
    Wij gingen vroeger in de zomervakantie altijd een dagje naar een pretpark of de dierentuin. Nog steeds is dit een vak mijn favoriete dingen om te doen in de zomer. Hoewel het dan vaak warm en druk is, is het toch het leukste om te doen. Diertjes kijken of die waterattractie in. Gelukkig zijn de meeste pretparken en dierentuinen weer open en kunnen we er weer lekker van genieten.
  8. DAGJE MET DE TREIN
    Deze stond ook in de lentebucketlist, maar ik vind het gewoon leuk. Een dagje weg met de trein. Vroeger had je altijd de zomertour. Dan kon je, tegen een gunstige prijs, drie dagen onbeperkt reizen met de trein binnen een tijd van 2 weken. Zo kwam je nog eens ergens in Nederland. In Duitsland heb je wat ze een Schönes Wochenende Ticket waarbij je een dag in het weekend met regionale treinen (2de klas) kunt reizen voor een gunstig tarief. Leuk om eens een dagje iets anders te zien.
  9. TOERIST IN EIGEN STAD
    Hoe goed ken jij je eigen omgeving? We gaan vaak ver weg op vakantie, maar bij ons in de buurt is er ook vanalles te beleven. Ben jij al eens bij toeristische plekjes en bezienswaardigheden geweest bij jou in de buurt? Bij de VVV vind je vaak leuke stadswandelingen die je langs plekjes nemen waar je normaal gesproken helemaal niet komt. Het fijne eraan? Je bent weer zo thuis.
  10. WATERSPELLETJES
    Heerlijk op een warme dag, waterspelletjes. Je haalt een aantal lege flessen of een spuitbloempje en water waterballonnen en klaar. Flessenvoetbal, watergevechten en al. Gewoon lekker in de tuin, of organiseer het samen met de straat of buurt voor kinderen die zich vervelen. Het kost niet veel moeite en geld al helemaal niet en je kinderen vinden het vast geweldig.
  11. KAMPEREN
    (input van Yorick, Anouk doet niet aan kamperen) Het is (kennelijk) heerlijk om even langs een beekje lekker te chillen in een stoeltje, een beetje te barbecuen en dan je tentje in te gaan om te gaan slapen. Een tent opzetten in je eigen tuin is ook altijd erg leuk om te doen. Wat ik nog een keer echt wil doen is met de kinderen slapen op de trampoline. Gewoon in je eigen tuin onder de sterrenhemel en dan alle sterrenbeelden proberen te zoeken.
  12. OP VAKANTIE
    Ik wil graag op vakantie. Het hoeft niet ver en ook helemaal niet lang, maar ik ga er graag gewoon eventjes tussenuit. Een nachtje of twee kan al genoeg zijn, maar een midweekje in een huisje vind ik al helemaal geweldig. Gewoon er echt even uit gaan. Wil je graag op vakantie, maar is het te duur? Je kunt ook aan een huizenruil doen. Dan ga een weekje in elkaars huis. Er zijn zelfs websites die hierin bemiddelen, maar vaak kun je ook vast wel mensen vinden die er net zo graag uit willen als jij. Moet je uiteraard wel goede afspraken maken over gebruik van faciliteiten en dergelijke.
  13. STRAND
    Opgegroeid in het Heuvelland heb ik niet vaak de zee gezien. Die keren dat we op vakantie waren (en het meestal te slecht weer was om erin te zwemmen) wel natuurlijk, maar toch blijft het iets bijzonders. Wij zitten zo’n 2,5 á 3 uurtjes reizen van het dichts bijzijnde strand met zee en het is dus echt een dagje uit wat wel gepland moet worden, maar het blijft voor de kinderen (en mijzelf) vrijwel net zo leuk als een dagje pretpark of dierentuin.
  14. BARBECUE
    Maar dan echt een goede barbecue. Geen half bevroren frikandellen op een elektrische dingetje gooien, maar dan echt bij de slager vlees halen of lekkere groentes grillen. Gezellig met vrienden of vrienden in de tuin, drankjes erbij en lekker eten terwijl de kinderen spelen in het zwembadje. Wat er dan ook echt bij hoort is zo’n mega watermeloen. Die krijg je iedere zomer bij de Lidl en zijn gewoon echt heel lekker (en het ziet er zo vrolijk uit). In de avond hang je wat lichtjes op en steek je de vuurkorf aan. Moet je trouwens niet te vaak doen, vinden je buren niet zo leuk.
  15. LEZEN
    Wat het zomerboek van 2020 is weet ik niet, maar lezen in de zomer is toch zo lekker om te doen. Niet op de bank onder een dekentje, maar lekker in je tuin, aan het zwembad of op het strand. Dan moet je wel eventjes opletten of er iemand anders is die de kinderen in de gaten houdt.
  16. HAREN VERVEN
    Joni vraagt er al weken om (en mama vergeet het steeds) om haar haren te verven. Gewoon een kleurspoeling. Roze, perzik of mintgroen of misschien paars. Niet helemaal, maar kleine plukjes of stukjes. Na een aantal keer douchen, of een keertje zwemmen, is het er toch weer uit. Het ziet er ook zo vrolijk uit, al die kleurtjes.
  17. GEOCACHEN
    Ik las hier een aantal jaar geleden over en wil dit altijd nog eens doen, Geocachen. Dat ga je op zoek naar bepaalde cashes die over de hele wereld verspreid liggen, dus ook gewoon bij jou in de buurt. Met behulp van coördinaten kun je gaan zoeken. Zeker ook leuk om met je kinderen te doen.
  18. PICKNICKEN
    Maak allemaal lekkere kleine hapjes (of knikker alles zo in een tas en maak het op locatie) en ga naar een leuke weide toe. Leuk om te combineren met een wandelen. Lekker de picknickmand mee, of gewoon een leuke tas, papieren bordjes (want plastic is nu eenmaal slechter voor het milieu) en geniet van het lekkere eten, de natuur en elkaar. Neem een frisbee mee of doe verstoppertje. Spelletjes spelen in de buitenlucht is altijd leuk om te doen. Dus maak een mooie foto van je uitgestalde eten op je kleedje voor op je Instagram (doen we allemaal) en leg dan die mobiel weg en geniet.
  19. HUT IN DE TUIN
    Je hebt ze vast, oude lakens. Heb je ze niet voor een heeeeel klein prijsje kun je ze vast vinden bij de kringloop, even wassen en voor deze toepassing zijn ze helemaal goed. Je gaat er namelijk een hut van bouwen. Gewoon in de tuin. Met touwen en een waslijn kom je al een heel eind en je kinderen zullen vast nog veel meer ideeën hebben hoe ze dit het beste kunnen doen.
  20. STOEPKRIJTEN
    Dit is zo leuk om te doen. Mijn kinderen vinden het nog steeds leuk. Om het een beetje meer uitdagend te maken kun je proberen een 3D tekening te maken om er vervolgens gave foto’s mee te maken.
  21. SPEURTOCHT
    Speurtochten zijn altijd leuk. Je kan hem simpel zelf maken door te werken met foto’s, omschrijvingen of coördinaten. Je kan het maken als je kinderen er een dagje niet zijn. Of je doet het samen met een aantal ouders en maakt een grotere. Zelfs met stoepkrijt kun je pijlen op de grond tekenen. Dan vertrek je een half uurtje eerder en eindig je bij de ijssalon of bij de speeltuin.
  22. CHALLENGES
    Op Instagram zijn er genoeg uitdagingen te vinden. Een daily drawing challenge, een zomerchallenge of iets anders. Daag jezelf uit voor een week of een maand en toon je progress. Eet vier weken lang vega, geen suiker of iets anders. Of je zoekt diverse challenges op op youtube en gaat die doen.
  23. MAGDAG
    Lily wilt graag een magdag. Een dag waarop alles mag. Waarop ze niets hoeven te vragen, en alles mogen (wel binnen veiligheidsnormen, als ze het dak af willen springen met een paraplu zou ik ze toch even stoppen). Zij kiezen het eten, de activiteit en al.
  24. FOTOSHOOT
    Je kunt ook je eigen fotoshoot houden. In een weide vol met bloemen of op een andere gave plek. Leuk ook om te combineren met bijvoorbeeld een fotografie challenge of om ze snel te laten ontwikkelen en een heel collageboek te maken met de zomerfoto’s. Een collageboek maken is sowieso leuk om te doen als de zomer ten einde komt. Nog eventjes alle leuke momenten herbeleven.
  25. VIER DE ZOMER
    Dat is het allerbelangrijkste. Of je nu aan de riviere zit, of gewoon in tuinesie, geniet ervan. We hebben maar een aantal zomers met de kinderen voor ze met zijn allen in een bus richting Salou gaan of naar Chersonisos, ik wil daar in ieder geval optimaal van genieten.

Zo moeder, zo dochter

Familylife, Over mij

Kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen en jeejtje wat wordt Joni al groot. De laatste weken (maanden) heeft ze mij dan ook behoorlijk wat slapeloze nachten veroorzaakt. Iets wat best bijzonder is gezien mijn huidige staat der medicatie. Alle zorgen ga ik trouwens niet met jullie delen. Sommige dingen zijn niet om te delen. Die zijn privé, zelfs voor een mama die veel deelt via een blog.

School begint weer. Ze mogen weer. Hoewel ze op de middelbare school van Joni een iets andere aanpak hebben moet ook zij weer gaan. Met lood in haar schoenen zal ze richting school gaan fietsen om daar even te wennen aan het weer in de klas zitten en waar ze voornamelijk gaan praten over de afgelopen weken en welke impact dat heeft gehad op alles en iedereen. Best goed van de school om dit zo op te pakken in plaats van meteen lessen te gaan knallen zonder enkele vorm van wennen.

Joni is een klein stuudje, of zo dat dacht ik altijd. Mijn kleine Hermelien noem ik haar wel eens. Als vanaf dag 1 gaat ze graag naar school en blijft niet snel thuis. Met lezen lag ze altijd voor op haar niveau omdat ze het gewoon zo leuk vond en toen ze naar de brugklas ging had ze veel schoolboeken ook al eens open gehad en keek ze erg naar uit om van alles te gaan leren.
Toen kwamen de pubertijd, Corona en het thuiszitten. Als je er niet zo op wordt gecontroleerd is het makkelijk om dingen niet te maken. Hoewel ik vaak vroeg of ze alles af had, controleerde ik haar werk niet. Ik vertrouwde haar. Ik vertrouwde erop dat alles goed ging. Ze maakte vele uren haar huiswerk en had nergens vragen over. Alles leek dus goed te gaan, tot ik een mailtje kreeg van de wiskunde docent. Joni heeft al 4 weken lang geen huiswerk voor wiskunde ingeleverd.

Na eens grondig door te vragen bleek dat ze toch meer achter lag dan enkel wiskunde. Ook voor gym (iets waar ik al eens eerder naar vroeg, maar waar ze niet echt iets voor hoefde te doen volgens haar), natuurkunde, Engels en andere vakken moest zij nog veel inleveren. Ze lag dus behoorlijk veel achter. We maakte een plan de campagne en gingen samen met haar aan te tafel zitten. Ze had er geen zin in gehad en snapte het toch wel allemaal, was haar antwoord. Iets wat ik terug moest dringen en vooral niet aan te moedigen. Het gaat er niet altijd over of je iets wel of niet snapt. Bij wiskunde is het zo dat dit gewoon moet worden blijven geoefend zodat dit kan worden geautomatiseerd. Daarbij is het een discipline die ze moest gaan leren. Dat er deadlines zijn en zij zich daaraan moet gaan houden. Zij kan later als ze groot is ook niet zomaar tegen een baas gaan zeggen dat ze iets niet gedaan heeft omdat ze er geen zin in had. Zo zit de wereld nu eenmaal niet in elkaar. Het is de eerste keer dat Joni iets moest doen voor school uit haar zelf en het lukte haar niet. Is niet erg, ze moet het nu eenmaal gaan leren.

Het vervelende is dat ze er niet van lijkt te leren. Wiskunde heeft ze af en ook met de meeste vakken is ze weer helemaal bij. Dat komt voornamelijk door de controle die wij er nu op houden. Huiswerk wordt boven aan de eettafel gemaakt en niet meer op de slaapkamer. Toch blijft gym een dingetje en gaat ze “dus echt niet wat rennen op camera”. Ik stelde al voor dat ze oefeningen ding doen, die op papier zet, en dat ik die dan afvink. Ook daar had ze geen zin in.

Ik moest door dit alles toch even terug denken aan mijn eigen middelbare school. Ook ik mocht huiswerk maken op mijn kamer, kreeg de vraag of ik alles af had en zei braaf ja. Tot ik merkte dat er niet gecontroleerd werd thuis. Toen bleef het antwoord ja, maar de daad bleef nee. Huiswerk, daar had Anoukje geen zin in. Uiteindelijk naar school gaan ook niet. Wat resulteerde in 103 dagen absentie in mijn examenjaar. En dan nog het halen he?! Wat was ik trots op mezelf toen ik 16 was. Achteraf denk ik, stom kind, je had de HAVO kunnen doen met 2 vingers in je neus als je ook maar een beetje je best had gedaan.
Pesten was de boosdoener bij mij. Ik wilde niet naar school. Daar werd ik gepest. Dag in, dag uit. Jaar na jaar. Ik heb weinig leuke herinneringen aan de middelbare school. Niet alleen omdat ik er zo weinig was.
Ik vraag me soms af hoe het zou zijn geweest als de docenten eerder aan de bel hadden getrokken. Als ze niet boos in de klas mij hadden aangesproken waar iedereen bij was omdat ik mijn werkstuk nog niet had ingeleverd, maar mij persoonlijk hadden gevraagd waarom ik het nog niet had ingeleverd. Misschien was er dan eerder iets gebeurd. Als ik iets van studiebegeleiding had gekregen van de school in plaats van de maatschappelijke werkster die mij vroegen hoe het ging en mij vertelde dat als ik mij gedraag zoals de rest ik er ook niet zo worden uitgepikt.

Dus moet ik het anders doen. Anders zit ook Joni met die pijn. Ze wordt niet gepest. Nee dat niet. Wel wil ook zij cool zijn, stoer doen en mee kunnen met de rest. Merkschoenen, merkkleding en wat dan niet allemaal. Het geeft een kik om iets net niet op tijd in te leveren. In opstand komen tegen de onderdrukking. Alleen doet ze het op een manier die alleen haarzelf schaad. Ik heb haar mijn verhaal verteld. Ze zei, ja maar ging ook nooit. Ik vertelde haar dat ik de laatste 2 maanden voor mijn examens tot laat in de avond werkstukken zat te maken en huiswerk af moest maken. Ik had heel veel werk te doen in een veel te korte periode, anders mocht ik mijn examens niet eens doen. Daar hing toen ook veel vanaf. Mijn punten tijdens mijn examens konden ervoor zorgen of ik wel of niet zou slagen. Ze schrok daar wel een beetje van. Dat er consequenties hangen aan haar acties, daar had ze nog niet zo bij stil gestaan. Helemaal niet welke consequenties.

Vragen waarom en uitleggen wat er kan gebeuren. Niet bang maken met allemaal verhaaltjes of wat dan ook, maar echt op haar niveau vertellen wat er kan gebeuren. Het is maar huiswerk, ik snap wiskunde toch, ik heb er geen zin in. Zo begint het en het eindigt straks met een niet te motiveren puber die enkel op bed ligt en waar geen beweging in te krijgen is. Dus smeden het ijzer terwijl het heet is. Nu ze het door heeft. Nu ze het eventjes snapt. Nu krijgt ze een nieuw patroon aangeleerd en hopen dat het een gewoonte wordt.

Pubers……

It’s not easy to be green

Familylife, Mamatips

Groen zijn. Het is hartstikke hip en trendy. Overal zie je vegan insta food vloggers voorbij komen en steeds vaker is groen het sleutelwoord. Voor onze aarde zorgen en bezorgt zijn is al lang geen geitenwollensokkers activiteit meer. Groen en natuur zijn helemaal in volgens velen. De flow besteedde er vorige maand er zelf een hele special aan (nu is dat wel typisch voor het blad), maar ook andere zijn er steeds meer mee bezig.

Het is een ontmoedigend iets. Zorgen voor de natuur. Het lijkt zo nietig, terwijl het dat juist niet is. Je hoort zo vaak dat anderen er maar eens mee moeten gaan beginnen, want “als die en die landen niet mee doen, maakt het niet uit wat wij doen.” Toch is dit verre van waar. We zagen allemaal hoe de natuur opbloeide vorige maand toen wij met zijn allen in onze intelligente lockdown zaten. Dagvlinders en bijen in Nederland zijn net zo goed verdwenen als in andere landen, dus het wel degelijk van belang dat ook wij er iets aan gaan doen.

Tijdens mijn studie heb ik veel met materialen gewerkt waar een herbruikbaarheids- toepassing voor wordt gezocht. Denk hierbij aan kunststoffen, rubbers van autobanden, maar ook aan andere dingen. Je ziet het niet, en je leest er ook niet iedere dag over, maar er zijn echt heel veel bedrijven bezig met hun milieu cirkel. Er wordt veel gekeken naar de carbon foodprint, en sustainability is een woord wat ze graag in beurzen groots laten zien. Want als zij eindproducten kunnen recyclen, is dit (naast dat goed is voor onze aarde) ook een hele goedkope bron van basismaterialen. Als je hoort dat de plastic die wij scheiden maar op een hoop wordt gegooid lijkt het zo onzinnig om het te blijven scheiden. Toch worden deze zakken óók gebruikt om dus te mee experimenteren. Ze worden niet allemaal op een grote hoop gegooid. En steeds meer bedrijven willen hiermee aan de slag gaan. Dus het scheiden heeft wel zeker zin.

Ik stond laatst te douchen en keek rond. Ik ben gek op Rituals en zag dus ook van meerdere geurtjes diverse flesjes, potjes en tubes in de douche staan. Met 6 personen in het huis, en met iedereen zijn eigen douchegel of shampoo, kun jij je best wel voorstellen hoeveel flessen er zich in onze badkamer bevinden. Wasmiddel, verpakkingen van luiers en billendoekjes, tubes mayonaise, kuipjes boter en nog van alles wat. In ons huishouden hebben wij tweewekelijks een pmd zak op 6 aan de stoep staan. Dat is ontzettend veel. Zeker als het dan straks ook nog eens op een hoop wordt gegooid. Toch wil ook ik minder afval gaan produceren en ons huis wat groener maken.

Wij nemen groene stroom af (doe ik al jaren). Ik snap dat er geen groene stroom door ons stopcontact komt. Het heeft te maken met de hoeveelheid energie die opgewekt moet worden. Hoe meer mensen groene stroom kiezen, hoe minder “grijze” er wordt opgewekt en hoe meer er wordt geïnvesteerd in die groenere stroom. Ik ben dan ook een voorstander van windmolenparken. Is het een vervuiling van het uitzicht? Persoonlijk vind ik ze er niet lelijk uitzien. Ik zou het landschap zonder bomen, vanuit getinte ramen tegen de schadelijke zon bij het gebrek aan ozonlaag zonder dieren er slechter uit vinden zien. Want dat is nu eenmaal het alternatief. Zonnepanelen is iets waar ik wel voor open sta, maar hoe lang gaan die mee? En wat gebeurd er met de panelen die niet meer goed zijn? Nog meer plastic voor op de hoop? Ik vraag me dus af op het een het andere opheft. Zoiets als papieren vs katoenen zakdoeken. Na intensief gebruik heb je pas na 30 jaar verschil dat de katoenen zakdoeken beter zijn voor milieu. Moet je wel 30 jaar lang dezelfde gebruiken. Het maken en wassen van de zakdoeken zijn vrijwel net schadelijk als het maken en weggooien van papieren zakdoekjes. Dit is neit met alles zo trouwens.

Wij eten niet iedere dag vlees. Dat doen wij bewust. Flexitarisch noemen ze dat. Ik wil gaan naar 70% vleesloos. Wij waren hier supergoed naar op weg, maar op een gegeven moment zakte het een beetje in. Tijd om het er weer eens op te gaan letten dus. 70% maakt dat echt zoveel verschil? 1 kilo vlees eten staat ongeveer gelijk aan 180 Km autorijden qua vervuiling. Jeejtje, dat is best veel, ik dacht het ook ja toen ik het las. Nu eten wij geen kilo vlees per dag, maar wel per twee a drie dagen als we dit altijd zouden eten. Stel wel rijden dan 500 Km per week. en we brengen dat terug naar 100. Dat lijkt ineens veel meer verschil te maken. en stel niet alleen wij doen dat, maar jij ook. Dan besparen we al 800 Km per week met zijn tweeën. Super goed bezig dus!

Terug naar de douche. Wij gebruiken ongeveer 1 fles shampoo per 2 a 3 weken. Dat zijn er 20 tot 25 per jaar ongeveer. Als alles op een grote wordt gegooid, zijn 20 flessen veel? Het lijkt bijna van niet. Toch heb ik ze weg gehaald uit onze berg. Ik vond namelijk de happy soap (hier ga ik nog een review over schrijven) dat is shampoo in een tabletvorm zoals zeep, maar het gebruik is voor de rest hetzelfde.

Flesjes en pakjes voor school worden vervangen door een drinkbeker die jaren mee kan gaan. Valt de dop kapot? Wist je dat je bij veel fabrikanten ook losse doppen kunt halen?
Wij gebruiken al jaren geen boterhamzakjes meer. Iedere dag nemen de kinderen een broodtrommel bij. Ik heb een aantal jaren geïnvesteerd in de net iets duurdere variant, maar die gaan dan wel veel en veel langer mee.
Zakjes die we thuis gebruiken? Ja die hebben we. Ziplock zakje. ik draai ze binnenstebuiten, was ze af en herbruik ze. Super makkelijk om te doen.
We hebben eens in de week een restjesavond. Is er niet veel over van die week? Dan halen we een zak frites of een stokbrood nog voor erbij. Voedsel weggooien is altijd zo zonde.

Het lastige blijft echt de supermarkt. Het lijkt wel alsof ze de laatste jaren juist meer en meer plastic zijn gaan gebruiken. Alles zit voorverpakt. Groenten, fruit, vlees. Het geeft niet alleen een enorme berg plastic afval, maar ook nog eens voedselverspilling. Je bent genoodzaakt een hele kilo appels te kopen, vlees zit vaak vanaf twee verpakt wat onhandig is als je in je eentje bent, en ook boterhambeleg is voorverpakt.
Alles om het ons zo makkelijk mogelijk te maken.
Toch zou ik het fijner vinden als ik kon zeggen of ik 4 of 6 of 10 appels wil. Misschien komt dit ooit nog terug. Ik hoop het.
Je kunt het ook direct bij de boer gaan halen, dat is waar. Op de fiets, dat dan wel. Anders heb je er nog niets aan.

Hoe klein dan ook, ook jij kunt met jouw gezin net een beetje milieuvriendelijker worden. En dat hoeft niet meteen en ook niet helemaal. Het gaat om die grote hoop en ieder klein beetje eraf is dus een klein beetje eraf. Niet wijzen naar andere, maar gewoon echt bij jezelf beginnen.
Bio-cotton, duurzame kleding, minder vlees of zuivel, minder met de auto, minder wegwerp producten en gaan voor de duurzame variant. Dat zijn al kleine stapjes die wij gewoon met zijn allen thuis kunnen gaan zetten.

Wij gaan voor groener, jullie ook?

Zoey is een puber, maar wel een met een lichtpuntje

Familylife

Zoey is jarig! Ze is nu 12 jaar en zit volop in der pubertijd. Waar ik 2 jaar geleden met Joni hetzelfde heb meegemaakt dacht ik wel te weten wat er aan zat te komen. Niets is minder waar.

Pubers zijn grappige wezens. Ze slapen veel, eten meer en stinken het meest van allemaal. Ook al sla je bussen deo in, ze worden consequent veel te weinig gebruikt en je moet ze dan ook regelmatig zeggen dat het tijd is om te douchen. Pubers hebben een slecht reputatie, maar ik moet zeggen dat dit wel een makkelijke periode is.

Pre-pubers, die zijn het ergste en op dit moment heeft Zoey last van een flinke dosis pre-pubertijd. Het is de periode dat je in groep 8 zit en je lichaam als begint te veranderen, je zit met jezelf in de knoei, maar je bent nog niet ongesteld. Je ouders zijn stomme mensen die belachelijke regels opstellen (want bij anderen zijn ze echt niet zo streng) en de dag is saai tot je weer op je telefoon mag om te kijken of je een tiara krijgt bij royal high. Nu is Zoey altijd al een beetje nukkig geweest. Ze kan ontzettend boos reageren als iets niet goed gaat op de manier waarop zij het had voorzien en nu ze aan het pre-puberen is, is dit nog vele malen erger geworden.

Toch is er een lichtpuntje gekomen. Vorige week. Toen ze zo boos op me was om niets. Omdat ze de lego overal hadden laten liggen en tv waren gaan kijken. Dat ik er boos om was geworden en zei dat ze dan in de avond geen schermpjes meer mochten. Het klinkt cru, maar in een huis met 6 mensen moet je nu eenmaal je spullen opruimen als je klaar mee bent. Dat is de regel en die mogen ze onderhand toch wel weten. Lily had dezelfde “straf” maar zat er niet zo meer. Dan ging ze toch een spelletje doen, of wat lezen. Maar Zoey niet, Zoey was boos. Erg boos.

Ze zei dingen tegen mij die ik liever niet wil herhalen. Die je moederhart pijn doen. Ze ging naar boven, ging douchen, naar bed en toen na een tijdje stond ze dan toch op de trap. Ik sla nooit een gesprek met mijn kinderen af als zij dat nodig hebben en we hebben gepraat. Ik vroeg haar wat zij nodig had. Ik heb hetzelfde met Joni ooit gedaan en dat hielp zo ontzettend. Kinderen willen vooral gehoord worden. Het zijn eigen personen die dingen toch echt op hun manier moeten doen en ondervinden. Wat zij denkt dat bij haar helpt om zich beter aan de regels te kunnen houden. Welke regels ze het liefste niet wilt, of onredelijk vind. Aan de andere kant heb ik uitgelegd dat er bepaalde regels zijn omdat die er nu eenmaal horen te zijn. Iets wat ik Joni ook nog steeds probeer uit te leggen. Ze zijn nog te jong en te onbezonnen om de consequenties van bepaalde gedragingen te zien. Daarom maken wij regels waarvan wij denken ze dat te kunnen leren.

Dat haalt het gevoel wat Zoey ervaart natuurlijk niet weg. Ze is vaak somber en voelt zich alleen. Iets waar ik dan ook zeker een kinderpsycholoog voor ga zoeken (Bij mij begon het toen ook voor de eerste keer omhoog te komen en hoezeer ik het ook heb geprobeerd tegen te gaan, Zoey is toch een tijdje terug gepest en ook dat laat zijn wonden achter). Ze vroeg of het normaal was, ze wilde gewoon net als de rest zijn. Toevallig kwam toen Joni de trap af. Ik haalde Joni erbij en vroeg het haar. Jazeker. Zegt Joni. Iedereen heeft dat. Iedereen voelt zich wel eens verdrietig, eenzaam of boos. Alleen niet iedereen laat het direct merken.

Ping er ging een lampje aan. Het wetend dat anderen, waaronder haar grote zus waar ze toch echt tegenop kijkt, hetzelfde voelen en ervaren gaf Zoey ineens gevoel van erbij horen. Een gevoel wat ik haar niet kon geven, hoe vaak ik ook zei dat iedereen daar last van heeft. Ze geeft aan zich nu beter te voelen. Ineens. Een heel ander kind. Weer vrolijk, weer gek doen, weer lekker knuffelen. Even weer lekker in haar vel.

Dus gaan we er morgen een extra speciale dag er van maken. Een mooi lichtpuntje in deze moeilijke tijd. Alles is anders, binnen zitten, thuis school, niet uitdelen, geen kinderfeestje, geen jamboree deze zomer en dan ook nog gaan puberen. Ik heb het echt met haar te doen hoor. Dus maken we een mooie dag van haar verjaardag. We hebben een tijdschema gemaakt zodat er maar 2 mensen per keer op bezoek zijn, gaan we een heerlijke taart voor haar halen (Ze weet nog steeds niet welke ze wilt) en hebben we een mooie bos bloemen klaar staan.

Ze wordt dan 12, echt een puber wordt ze, maar dan wel een puber met een lichtpuntje…