Categorie archief: Bevallingen

Echt ALLE zwangerschapskwaaltjes

Bevallingen, Mamatips, Zwangerschappen, ,

“Je bent zwanger, niet ziek.” Een uitspraak die nooit tegen een zwangere zou mogen worden gemaakt. Je bent inderdaad zwanger, maar daar kun je behoorlijk ziek van zijn.

Maar liefst 37 “kwaaltjes” kon ik vinden waar je last van kunt hebben tijdens de zwangerschap. De kwaaltjes worden ervaren met een gemiddelde van 1 op de 10, wat ze niet bepaald zeldzaam maakt. Je kunt last van meerdere kwaaltjes tegelijkertijd. Sommige zijn vervelend, andere zijn wat heftiger. Zo had ik bij Link last van 33 van de 37 kwaaltjes. Dit resulteerde in niet geheel de zwagerschap die ik vooraf voor ogen had…..

Ochtendmisselijkheid. Wat net zo goed in de middag, avond of nacht kan plaatsvinden. Sommige vrouwen hebben zelfs last van hyperemesis gravidarum, dat is als je niet kan ophouden met braken. Ze krijgen dan veel te weinig voedingsstoffen binnen wat kan leiden tot flauwvallen en uitdroging. Vaak worden deze vrouwen opgenomen in het ziekenhuis waar rust en vocht grote factoren zijn. 

Ochtendmisselijkheid kan veroorzaakt worden door prikkels. Je ruikt, als je zwanger bent, veel beter dan normaal gesproken. Bepaalde geurtjes, zoals parfums, kunnen ervoor zorgen dat jij je niet goed voelt en moet gaan braken. Deze prikkels vermijden is dan ook iets wat heel goed werkt. Ook kan Ginger ale, of Gemberthee helpen. Direct een cracker eten als je wakker bent voordat je opstaat kan ook misselijkheid tegen gaan. Ongeveer 80% van de vrouwen tijdens een zwangerschap heeft last van een vorm van ochtendmisselijkheid. Een heel normaal, maar zeer vervelend verschijnsel dus. Vaak verdwijnt het na de 12de week. Dan neemt de hoeveelheid hCG in je bloed af en heb je er ook minder last van. 

Vermoeidheid. Je bent nooit zo moe als dat je was toen je zwanger was. Zo viel ik eens in slaap bij het inruimen van de koelkast. Slapen is daar het beste medicijn tegen. Je lichaam is bezig met het verrichten van een klein wonder, iets wat behoorlijk veel energie kost. Geen wonder dus dat jij zo moe bent. (vrijwel) Iedere zwangere vrouw heeft dan ook last van vermoeidheid. Dit is een kwaaltje wat gedurende de hele zwangerschap wel aanhoudt. In het tweede trimester kun je minder last van hebben, maar in de laatste maanden komt deze vermoeidheid weer terug. Wees ook niet bang om aan je omgeving aan te geven dat je ergens te moe voor bent. Plan je dagelijkse bezigheden zo dat jij je er het prettigste bij voelt. 

Vaak plassen. Je kunt wel blijven lopen. Het begint eigenlijk al in de eerste weken van je zwangerschap en gaat ook niet meer weg. Het komt door je hormonen en doordat je baarmoeder op je blaas drukt. Let op dat je erg goed de tijd neemt om uit te plassen. Urine die achterblijft in je blaas kan een blaasontsteking veroorzaken. Je blaas ziet er een beetje uit als een trechter. door je bekken naar voren en naar achteren te kantelen kun je vaak de achtergebleven urine er nog uit krijgen. 

Maagzuur. Door de hormonen in je bloed sluit het klepje tussen je maag en slokdarm minder goed. Naarmate je baby groeit wordt ook je maag aan de kant geduwd wat dit nog erger maakt. Maagzuur wordt vooral veroorzaakt door zuurder eten, maar ook door cafeïne, chocolade, pittig eten en soortgelijke voedingsmiddelen. Het is dan ook aan te raden deze te vermijden als je last hebt van maagzuur. Een glas melk, of vanille pudding/vla kan maagzuur tegen gaan op een natuurlijke manier. Om het te helpen omlaag te blijven kun je proberen met je rug en hoofd wat hoger te liggen dan de rest van je lichaam. Je kunt ook een rennie of dergelijke producten nemen tegen het maagzuur. Wordt het echt te erg kun je altijd naar je huisarts gaan voor medicijnen tegen het maagzuur. 

Bandenpijn. Je baarmoeder wordt vastgehouden door zogenaamde banden in je bekken. Naarmate je baarmoeder groeit worden deze banden opgerekt. Dit kan gepaard met fikse spierpijn. Vooral bij bepaalde bewegingen of lang staan kun je deze pijn krijgen. Bandenpijn is bij vrouw verschillend. Hoe sneller je baarmoeder groeit, hoe sneller en harder de banden opgerekt worden en hoe meer last je van krijgt. Bij volgende kindjes kun je er dan ook meer last van krijgen dan bij je eerste kindje. Je baarmoeder is dan al eens opgerekt geweest  en zal de keer erna sneller groeien. 

Pijnlijke borsten. Tja alles aan je groeit en dus ook je borsten. Ook dit wordt allemaal opgerekt en kan dus heel gevoelig zijn. Je tepelhof kleurt wat donkerder en is ook gevoeliger. Tijdens de tweede helft van je zwangerschap kun je zelfs al melkproductie hebben. Deze melk is vaak gelig/wit van kleur. Je kunt hem afkolven en bewaren in speciale zakjes in de diepvries voor eventuele bijvoeding. Deze melk bevat namelijk vrij veel voedingsstoffen. 

Hoofdpijn. Hier pijn, daar pijn en ook hoofdpijn. Gelukkig kan paracetamol een uitkomst bieden. Vergeet ook niet veel (water) te drinken, vaak kan hoofdpijn ook een teken van uitdroging zijn. Neem ook voldoende rust. Prikkels kunnen tevens een oorzaak van hoofdpijn zijn. Je bent nu veel afgeleid en je lichaam is hard aan het werk. Je bent er met je gedachten niet helemaal bij. Dit is ook logisch. Je lichaam is continu bezig met anders zijn dan anders. Dat kan ervoor zorgen dat je ineens veel meer prikkels moet verwerken dan je normaal gesproken deed. Dit kan zorgen voor een grotere vermoeidheid en dus ook voor hoofdpijn.

Zwangerschapsdementie. Waarom liggen je autosleutels nu in je koelkast en waar heb je die melk dan gelaten? Zwangerschapsdementie is een echte kwaal waar je behoorlijk veel last van kunt hebben. Het wordt veroorzaakt door de vele dingen die je nu aan je hoofd hebt. Je lichaam, het kindje, de bevalling, alles wat er nog voor moet regelen. Niet zo vreemd dat je de rest een beetje op de automatische piloot doet. Oververmoeidheid en afgeleid zijn door je zwangerschap zijn normale oorzaken van zwangerschapsdementie. Gelukkig gaat het ook weer weg als je uitgezwangert bent. (Niet direct na de bevalling dus). 

Slecht slapen. Enge en vreemde dromen die voortkomen uit het constant zorgen maken over je kindje en andere zaken waar jij je nu mee bezig houdt nu je zwanger bent. Soms lijken ze zo levendig dat je vaak nog even in je droom blijft vangen. Ook dit komt allemaal door dat leuke hCG hormoon en het veel aan je hoofd hebben. Ook in slaap komen is een lastig iets. Je kunt vaak geen houding aannemen die lekker ligt (een voedingskussen kan uitkomst bieden), moet te vaak op staan voor te plassen, zweet het bed bijna uit of hebt het juist heel koud. Als je dan eindelijk goed ligt begint je baby ook nog te dansen in je buik. Slapen is iets wat voor vroeger was. Ik wil zeggen dat dit voorbij gaat, maar helaas zo goed slapen als je deed voordat je kinderen had, dat gaat je niet meer lukken. 

Pica. Oftewel trek in vreemde dingen. Je hormonen zorgen ervoor dat jouw lichaam je gaat vertellen wat het nodig heeft. Alleen dan heel cryptisch. Sommige vrouwen met een mineraal tekort kunnen zelfs grond gaan eten. Over het algemeen houd je lichaam zich wel aan de normale dingen. Milkshakes, komkommer of kilo’s chocolade. Soms kun je echter ook wel eens zin krijgen in iets aparts. Zo nam ik ooit bijna een hap uit een wauw hart, het zag er zo lekker uit dat ik mij echt moest bedwingen! Cravings zijn dan ook een van de meest besproken dingen over de zwangerschap. Iedere vrouw herinnert zich nog wel welke rare eetgewoontes zij had tijdens haar zwangerschap.

Neuzen. Tijdens de zwangerschap maakt lichaam ongeveer een liter extra bloed aan. Dit ter compensatie van het bloed wat je gaat verliezen tijdens de bevalling. In je neus zitten vele kleine haarvaatjes en stroomt er veel bloed doorheen. Door de hoeveelheid bloed in je systeem kan zo’n haarvat wel eens springen met als gevolg dat je een bloedneus krijgt.
Ook maakt je neus meer snot aan (lekker). Neusverkoudheid is dan ook een andere bekende zwangerschapskwaal. Snotteren alsof je hooikoorts hebt.
Door de hoeveelheid bloed gaat je neus ook ineens veel beter werken. Dit kan komen doordat je nu extra moet opletten met eten. Je ruikt veel beter en kunt dus beter beoordelen of eten nog geschikt is voor consumptie. Helaas ruik je die stinkende aftershave van die ene collega nu ook veel beter. Goed voor je ochtend misselijkheid en maagzuur. 

Rugpijn. Vooral in je onderrug kun je aan het eind van je zwangerschap veel last hebben. Een goede houding kan je hierbij helpen. Door bijvoorbeeld een kussentje in je onderrug te zetten als je op een stoel zit kun je rechter zitten wat de kans op lage rugpijn kan helpen voorkomen. Het meeste gewicht van je baby bevindt zich vaak aan de voorkant van de onderbuik en trekt dus aan je rug. Bukken is dan ook iets wat je beter niet meer kunt doen. Als iets valt, tja, dan woont het daar vanaf nu gewoon. 

Haren. Overal haar. Een mooiere haarbos als tijdens je zwangerschap krijg je niet meer. Je haar valt namelijk minder uit als je zwanger bent. (helaas valt het in een keer uit na je bevalling). Niet alleen op je hoofd, maar over je hele lichaam kun je last hebben van meer lichaamshaar. Net nu je niet meer bij je benen komt om ze te scheren krijg je er ook nog meer haren op ook nog. Ook gezichtsbeharing is veel voorkomend tijdens de zwangerschap. Dus niet schrikken als je ineens een zwart haartje uit je kin zien groeien. Het hoort er allemaal bij. 

Tandvlees. Ontstoken tandvlees is een vervelende kwaal. Ga, bij rood tandvlees, dan ook direct naar de tandarts voor hulp. Vroeger zei men eens dat een kind je een tand kost en die uitspraak is niet bepaald overdreven. Door het maagzuur, het braken, je hormonen, droge mond of overmatig speeksel en de hoeveelheid bloed in je lichaam kun je veel last krijgen van ontstoken tandvlees. Poets dan ook goed je tand met speciale tandpasta gericht op de verspreiding van ontstoken tandvlees en verzorg je gebit goed. Vertel ook je tandarts dat je zwanger bent. Verdovingen en bepaalde handelingen worden zeer afgeraden tijdens je zwangerschap. Ook al weet je het nog maar net, direct melden. 

Voeten. Je voeten kunnen een maat groeien tijdens je zwangerschap. Er komt nu meer gewicht en druk op je voeten te staan waardoor je kootjes iets uit elkaar worden geduwd. Helaas blijft dit ook na de zwangerschap nog aanhouden. Zorg voor goede schoenen met een goede zool tijdens de zwangerschap. Je kunt namelijk ook last gaan krijgen van doorgezakte voeten. Hakken schoenen worden afgeraden, niet alleen voor je voeten, maar ook voor je houding en je rug. 

Vocht. Soms voel je je net een spons zoveel vocht houd je vast. Je enkels lijken wel waterballonnen aan het eind van de dag. Zorg dat je schoenen niet te strak zitten en ga regelmatig met je voeten omhoog zitten. Neem je ineens veel vocht op, neem dan contact op met je verloskundige. Veelvuldig vocht vasthouden kan een teken zijn van zwangerschapsvergiftiging. Als je te weinig drinkt kan je lichaam het vocht niet goed afvoeren. Dit klinkt een beetje tegenstrijdig, maar door veel te drinken kun je ervoor zorgen dat het vocht afgevoerd wordt. Je lichaam slaat graag tekorten op, dus als je te weinig drinkt heb je juist kans meer vocht op te slaan. 

Poepen. Dat lukt niet. Weer die hormonen. Ze kunnen ervoor zorgen dat je ontlasting hard wordt en je stoelgang moeizaam gaat. Je kunt dit behelpen door roosvicee laxo te drinken (dit staat vaak, zo niet altijd, bij de medicijnen in de supermarkt, niet bij de babyvoeding), veel vezels of pruimen te eten en goed te drinken en te bewegen. Door de druk van de baby op je darmen kan het ook allemaal wat moeizamer gaan. Dit kan aambeien tot gevolg hebben. Een tube Curanol kan helpen bij de bestrijding, maar ook neusspray op de aambei sprayen zou ze kunnen helpen tegen te gaan. 

Harde buiken. Een harde buik is een samentrekking van je baarmoeder. Je voelt je buik dan samentrekken en helemaal hard worden. Vaak doet het een beetje pijn en voelt het als een overbelasting van een spier. Dat is het overigens ook. Een harde buik is een waarschuwing van je lichaam dat je het toch echt rustiger aan moet gaan doen. Vaker rusten en ontspannen kan harde buiken helpen tegen te gaan. 

Vaginale afscheiding. Tijdens je zwangerschap kun je meer last hebben van vaginale afscheiding. Dit is volkomen normaal en kan geen kwaad. Wel moet je opletten dat het niet korrelig is of zurig ruikt. Door je hormonen verandert namelijk de pH van je vagina en heb je meer kans op infecties en schimmels. Denk je dat je een schimmelinfectie hebt? Neem dan even contact op met je verloskundige of huisarts. Een schimmelinfectie tijdens een vaginale bevalling kan namelijk leiden tot spruw bij je baby, of een infectie in de oogjes. Je wilt er dan ook zo snel mogelijk vanaf, daarnaast geeft het een jeukerig en branderig gevoel en dat wil je sowieso niet. 

Urineverlies. Ook al lijk je om de 5 minuten naar de wc te gaan, er sijpelt toch altijd wel een beetje uit. Als je moet hoesten, niezen of lachen kun je al weer direct naar het toilet rennen om een schone onderbroek aan te doen. Je bekkenbodem (waar je straks ook je kindje mee op de wereld gaat zetten) zorgt er ook voor dat jij je urine op kunt houden. Daar heb je tijdens je zwangerschap niet meer zo heel veel controle over, wat ervoor zorgt dat je bij bepaalde bewegingen urine verliest. Overal schone broeken mee naartoe nemen dus. Inlegkruisjes kunnen enigszins hulp bieden, maar dan maar je wel weer extra kans op een schimmelinfectie. 

Spataderen. Dit komen doordat de wanden van je bloedvaten verslappen (ook aambeien zijn spataderen). Je kunt ze proberen te voorkomen door vaker met je benen omhoog te gaan zitten en ze proberen niet te kruisen, dan knel je namelijk je benen af en heb je er meer kans op. Steunkousen kunnen hulp hulp bieden om spataderen tegen te gaan. 

Rusteloze benen. Vreselijk dat gewiebel. Gek wordt je ervan en toch kun je er niet mee stoppen. Door al het gewiebel heb je nog kans dat je benen verkrampen ook nog. Restless leg syndroom komt vaak voor tijdens de zwangerschap. Probeer een kussen onder je knieën te leggen, dit kan er soms voor zorgen dat ze wat rustiger worden. 

Jeuk. Overal jeuk. Door je hormonen wordt ook je huid gevoeliger, hij kan droger worden en door het oprekken van je huid kun je veel jeuk ervaren. Je kunt insmeren met een vette crème en zoveel mogelijk zeepproducten te vermijden. 

Tiger stripes. Striae of zwangerschapsstriemen krijgen is erfelijk en er is weinig aan te doen. De rode strepen op de huid worden veroorzaakt doordat het bindweefsel onder de huid niet genoeg mee rekt en gaat scheuren. Striae komt voor op billen, borsten, buik, benen… daar waar de huid wordt opgerekt. Je kunt het proberen te voorkomen door je huis in te smeren met speciale zalf, maar veel is er niet tegen te doen helaas. Het heeft te maken met de rekbaarheid van je huid en bindweefsel en daar heb je nu eenmaal geen invloed op 

Pigment. Door de zon kun je last krijgen van pigmentvlekken. In je gezicht kun je zelfs een zogenaamd zwangerschapsmasker krijgen van de zon. Het wordt dan ook afgeraden in de volle zon te gaan zitten als je zwanger bent. Na je zwangerschap gaan deze vlekken niet altijd weg. Ook kun je een donkere streep krijgen over je buik. Dit loopt van je schaamhaar tot je navel (en soms nog hoger). Het kan geen kwaad, maar veel vrouwen vinden het niet zo mooi. Gebruik dus een hoge factor zonnebrandcrème als je de zon in gaat. 

Zwangerschapsischias. Een pijn onder in je bil die uitstraalt naar je been. Door het gewicht van de voorkant van je buik komt er nu veel druk te staan op je onderrug en stuitje. Dit kan ervoor zorgen dat een zenuw lichtelijk afgekneld wordt. Dit voel door pijn en soms een tintelend gevoel. Probeer vooral niet vanuit je rug te tillen, maar echt vanuit je knieën. Ook kan liggen op je zij, met een kussen tussen je knieën, verlichting geven. Met een lang voedingskussen of een body pillow kun je de ideale pose vinden om zo min mogelijk last ervan te hebben, maar met gewone hoofdkussen lukt dit ook al. 

Duizeligheid. Tijdens je zwangerschap kun je veel last hebben van duizeligheid. Dit kan verschillende oorzaken hebben. Een te lage bloeddruk, suikerspiegel, of bloedarmoede kunnen ervoor zorgen dat je last hebt van duizeligheid. Op deze dingen wordt je allemaal gecontroleerd bij de verloskundige. Probeer vooral niet te snel op te staan als je er veel last van hebt. 
Als je duizelig wordt als je op je rug ligt kun je juist weer last hebben van het “holle ader” syndroom, oftewel Vena-cava. Dit komt doordat het gewicht van je baarmoeder een ader afgekneld dit bloed van het lichaam naar het hart brengt. Hierdoor stroomt er minder bloed door je lichaam. Je kunt dit verhelpen door op je zij te gaan liggen. 

Bloedarmoede. Ook dat kan voorkomen. Je wordt hier op gecontroleerd bij je verloskundige. Bij bloedarmoede heb je te weinig ijzer in je bloed. Dit zorgt ervoor dat je rode bloedcellen zuurstof kunnen vervoeren in je lichaam. Je ziet er hierbij bleek uit, bent duizelig, moe of hebt een slap gevoel. Je kunt het helpen voorkomen door veel ijzerrijk voedsel te eten. Roosvicee Ferro kan ook een oplossing zijn. Als het te erg wordt kan je verloskundige of huisarts je medicatie voorschrijven (hier krijg je dan wel vaak weer opstopping van). 

Kortademigheid. Dit is normaal, zeker op het laatste van je zwangerschap. Een zwangerschap is een aanslag op je lichaam, het vergt veel van je. Het is normaal dat alles meer inspanning kost, je spieren moeten harder werken en hebben meer zuurstof nodig. Dit vergt weer meer inspanning van je longen, met kortademigheid tot gevolg. Probeer het vooral rekening mee te houden. Je kunt (zeker op het laatst) nu eenmaal echt geen marathon meer rennen of een berg beklimmen. Kleine stukjes dus, en rustig aan doen kunnen helpen. 

Kuiten. Je kunt last krijgen van kramp in je kuiten. Vaak gebeurd dit ’s nachts als je slaapt en kan behoorlijk veel pijn doen. Als je kuit verkrampt probeer dan je voet omhoog te tillen, je tenen richting je lichaam, vaak het het dan over. Je kunt licht oefeningen doen om het te helpen voorkomen. Blijf je er last van houden, geef dit dan zeker even aan bij je verloskundige. 

Opvliegers. Het is 10 graden en jij loopt het liefst in je bikini rond. Wat heb je het toch warm. Je kunt om het uur van shirt wisselen en het uitwringen van het zweet en ‘s nachts drijf je je bed uit. Ook kun je last krijgen van het ineens warm krijgen en beginnen te zweten, na een minuut of zo is dat vaak weer voorbij. Helaas is hier niets tegen te doen. Je lichaamstemperatuur kan wat hoger zijn tijdens je zwangerschap en je hormonen spelen hierbij ook een hele grote rol. 

Zwangerschapsacne. Tja, met veel hormonen komt ook een hele onrustige huid. Je pubertijd is er soms niets bij. Overal krijg je puistjes. Je gezicht, maar ook je schouders, rug, benen en decolleté. Gelukkig verdwijnt het een tijdje na de bevalling ook weer.

Trombose. Tijdens je zwangerschap maak je meer bloed aan (ongeveer een liter meer), beweeg je minder en wordt je zwaarder. Dit kan tot gevolg hebben dat je een trombose been krijgt. Trombose wordt veroorzaakt door een bloedpropje in je ader. Dit verstopt de ader waardoor er minder bloed door je been kan lopen. Een trombosebeen herken je aan een dikke, glanzende kuit, pijn aan je onderbeen of een rood en warm been. Dit kan vrij plotseling optreden en moet meteen worden behandeld, omdat er anders levensbedreigende complicaties zoals een longembolie kunnen optreden. Direct bellen dus. Af en toe wat meer bewegen kan het helpen voorkomen. 

Zwangerschapsdiabetes. Dit is een tijdelijk vorm van diabetes. Je kunt dit herkennen door het plots veel meer moeten drinken en plassen. Ook kan je baarmoeder harder groeien, je kunt meer vruchtwater hebben en in verhouding een grotere baby krijgen. Tegenwoordig moeten bijna alle vrouwen tijdens de zwangerschap een zogenaamde suikertest ondergaan. Zo kan een zwangerschapsdiabetes direct gediagnosticeerd worden en kun je er op letten met behulp van bepaalde voeding. Denk je dat je zwangerschapsdiabetes hebt, vraag dan voor een test als je deze niet automatisch krijgt. Ongecontroleerd kan dit namelijk best wat gevolgen hebben, terwijl het goed onder controle is te houden. 

Zwangerschapsvergiftiging. Dit wordt veroorzaakt door een te hoge bloeddruk. Er bestaan diverse vormen van zwangerschapsvergiftiging. Door de ingewikkeldheid van alle soorten met diverse symptomen en gevolgen ga ik ze hier niet allemaal benoemen. Het belangrijkste is dat het voornamelijk wordt veroorzaakt door een hoge bloeddruk. Het is dus belangrijk dat je bloeddruk iedere afspraak wordt opgenomen. Vochtophopingen kunnen ook een indicatie zijn. Krijg je ineens last van extreem veel vocht vasthouden, aarzel geen moment, maar bel direct je verloskundige of huisarts. 

Bekken. Ongeveer de helft van de zwangeren krijgt last van pijn in haar bekken. Je bekkenbodem is een grote spier die vasthangt in je bekken. Naarmate je baarmoeder groeit komt hier veel druk op de staan en dus ook je bekken. Als je er veel last van krijgt kan dit vrij veel pijn veroorzaken. Een bekkenbodemfysiotherapeut kan hierbij helpen. Vaak als je baby ingedaald is krijg je er minder last van. Een buikband die steun geeft kan ook helpen de pijn op je bekken te verminderen. Ook liggen op je zij met een kussen tussen je knieën kan verlichting geven. Blijf niet rondlopen met de pijn onder het mom van, het hoort erbij. Dat is nergens voor nodig. 

Depressie en angsten. Over een postnatale depressie heb je vast wel al vaker gehoord, maar er bestaat ook zoiets wat een prenatale depressie heet. Zelfs 1 op de 10 vrouwen heeft hier last van! Toch is er weinig informatie over te krijgen. Je kunt je somber voelen, neerslachtig, maar ook braken en prikkelbaarheid kunnen symptomen zijn. Je kunt gaan twijfelen of je het kindje überhaupt nog wel wil, of je er zelf nog wel wilt zijn en angsten hebben over wat er komen gaat. Vrouwen die een traumatische bevalling hebben gehad van een vorig kindje hebben hier vaak veel last van. Je kunt zelfs gaan hallucineren. Het is belangrijk hiermee naar je verloskundige, huisarts of een vertrouwd persoon te gaan. Laat je niet wegwuiven met het standaard “Alle vrouwen voelen wel eens angst” of “Het zijn je hormonen maar”. Het is belangrijk dat jij je nu gehoord voelt. Ook jij verdient het om van je zwangerschap te kunnen genieten. 

Zoals je ziet zijn er behoorlijk veel klachten waar jij last van kunt hebben tijdens je zwangerschap. Je kunt zelfs last hebben van meerdere kwaaltjes. Mensen zeggen vaak dat het erbij hoort, dat jij je aanstelt, dat je er zelf voor koos zwanger te worden, of dat zij het graag van je overnemen voor de kans een baby te dragen. Luister hier vooral niet naar. Jij koos ervoor zwanger te worden, maar niet om er zo veel last van te hebben. Iemand die een auto ongeluk krijgt zeg je toch ook niet dat ze er zelf voor kozen om in de auto te zitten. Jij mag je zwangerschapskwaaltjes niet leuk vinden en je mag dit gewoon uiten. 

Zoals ik al eerder zei, een zwangerschap is een aanslag op je lichaam. Het duurt niet voor niets 9 maanden om ervan te herstellen, soms zelfs een jaar, en ieder die zegt dat het sneller gaat houd zichzelf gewoon voor de gek. 

Toch kun je ondanks alle kwaaltjes er ook ontzettend van genieten. Dat gekriebel in je buik, dat dromerige gelukzalige gevoel als je over je buik wrijft. De gedachte om straks jouw baby in je handen vast te houden. 

Ut kleine poppeke

Bevallingen, Familylife, Zwangerschappen

Negen jaar geleden was ik op deze dag hoogzwanger. Ze dachten 37 weken, nouja 36+6 op deze dag, de dag erna was het 37. Op die dag werd namelijk Lily geboren.

Hoewel een bevalling nooit makkelijk is, viel die van Lily best wel mee. Tenminste dat dacht ik toen. Nu denk ik wel eens, ach jee, wat heb je allemaal wel niet moeten doorstaan. Op het moment zelf sta je daar helemaal niet bij stil. Dan ga je in de survivalmodus en ga je maar door. Totdat je natuurlijk bijna negen jaar later een beetje knapt, maar daar gaat het nu niet over.

Het gaat nu over Lily. Toen Lily werd geboren was ik 27 jaar oud en woonde bij mijn vader in zijn appartement. Ik had een slaapkamer die ik deelde met mijn drie kinderen. Yup, Niet echt een situatie waarvan je verwacht dat je op je 27ste in zit. Wel gezellig op zich. Toen dacht ik dat het raar was, tegenwoordig noemen ze dit rooming en co-sleeping. Stiekem vind ik het nog steeds een beetje raar, maar ieder zijn ding. Anderen vinden het vast raar hoe ik slaap, en zo heeft iedereen wel wat.

Mijn zwangerschap van Lily was best vreemd. Ik kwam erachter dat ik zwanger was tijdens een drie-daagse treinreis (ja echt, drie dagen en nachten in dezelfde trein). Ik moest het een beetje verborgen houden. Moest mijn man toendertijd overhalen om mij naar Nederland te laten komen (Ik woonde toen in Amerika) en had pas controles vanaf augustus. Dat hele verhaal vertel ik wel een andere keer aangezien dit een stukje leven is waar ik op dit moment nog niet aan toe ben. Die deur laten we eventjes dicht.

De bevalling echter was een vreemde. Ik lag in mijn eenpersoonsbed en voelde iets rommelen. Naar beneden en gaan timen. Na een uurtje weeën om de drie minuten was ik mijn vader gaan wakker maken. Dit was een vreemd gebeuren en liet me op de een of andere manier denken aan toen ik 17 was en om elf uur in de avond nog weg wilde en moest uitleggen dat ik een morning after pil moest halen omdat het condoom gescheurd was. Er zijn gewoon van die situaties die je niet echt met je ouders wilt delen. En de trap op lopen om je vader wakker te maken omdat je gaat bevallen is daar een van. Voor mij tenminste.

Mijn moeder is met mij meegegaan naar het ziekenhuis. Zij woonden trouwens niet samen, voor de mensen die dit niet weten, zij wonen al heel lang niet meer samen en zijn al 30+ jaar gescheiden.
In het ziekenhuis werd ik getoucheerd door een mannelijke gynaecoloog. Hoewel mannen dit beroep vast ook kunnen uitoefenen, hebben zij geen idee van hoe het voelt als dat met je gebeurd. Dit gebeurde dus niet bepaald vriendelijk en niet lang daarna stopte de weeën.

Na een nachtje lekker te hebben geslapen in het ziekenhuis, en een ontbijtje met een kopje koffie deelde de stomme meneer mij mee dat zijn dienst erop zat en hij vervangen werd. Hij was de deur nog niet uit of de weeën begonnen weer. Dit is de magie van de bevalling. Als vrouwen zich niet veilig voelen, dan kan het dus helemaal stoppen. Een soort van oerkracht wat het helemaal van je overneemt.

Na twee uurtjes weeën, waarbij ik mij meer ergerde aan de koffiegeur bij mijn moeder dan iets anders, en tien minuutjes persen was Lily er. Wow, wat een gevoel is dat toch keer op keer. Zo mooi als je je kindje mag vasthouden. Oma knipte de navelstreng door en Lily werd onderzocht.

Het leuke was dat tijdens in bevalling een stagiaire (co-assistent/art-assistent weet ik even niet meer) voor de eerste keer een bevalling mee kreeg. Dit was iets wat hij denk ik niet meer gaat vergeten. Toen ik een beetje moe was vroeg de zuster mij of het wel goed ging. Ik antwoordde ja hoor, maar hij moet even frisse lucht. De stagiaire was lijkbleek en ging bijna van zijn eigen af. Heb ik eigenlijk stiekem altijd grappig gevonden. Dat ik een arts heb laten flauwvallen met bevallen.

Eenmaal thuis was Lily de liefste baby. Ik denk dat baby’s dat toch wel aanvoelen. Wat je precies nodig hebt. Ze huilde eigenlijk vrijwel niet en heeft mij in de nacht nooit lang wakker gehouden. Ze vond het geweldig om naar een lampje te kijken en was daar zoet mee. Als ze honger had in de nacht nam ik haar mee naar beneden, als ze dan in de box lag was ze stil. Ze lag dan heel lief te wachten op haar flesje. Knuffelen vond ze helemaal geweldig. Ik trouwens ook. Dat kleine hummeltje zo lekker tegen je aan.

Misschien dat ze daarom nu een beetje verwend is. Lily is mijn kleine poppeke en een hele grote diva. Make-up en selfies zijn haar dingetje. Het probleem is wel een beetje dat als ik nee tegen haar zeg zij daar niet zo goed mee kan omgaan (Lees huilen en boos worden). Gelukkig vind ze me wel nog de allerliefste mama op de hele wereld en ik haar de allerliefste Lily op de hele wereld.

Knuffelen doen we nog veel, en ik hoop voor nog heel lang.

Sorry seems to be the hardest word

Bevallingen, PPD

Een van de vervelende dingen aan een (postnatale) depressie is wel het schuldgevoel. Het gevoel dat niets wat je doet goed is en dat je iedereen maar tot last bent.
Herstellende van een (postnatale) depressie komt ook met het nodige schuldgevoel.

Je begint je te beseffen dat het gedrag dat je vertoonde eigenlijk niet helemaal juist was. Het vervelende is alleen dat je er dus niets aan kon doen.

In februari waren we op vakantie geweest. Ik was toen al redelijk overspannen en de zwangerschap was toen al zwaar. Je denkt lekker een midweekje weg. Ik zat toen zo vol stress van alles dat het eigenlijk gewoon niet leuk was. De kinderen hebben het leuk gehad (behalve Joni die opeens ziek was geworden), maar mijn gemopper zorgde wel een beetje voor een kloofje tussen mijn vader (die mee was) en mijzelf. Heel jammer dat een vakantie zo is gelopen en dat ik daar de schuldige van ben.

Het is alleen dat ik daar dus geen schuld in heb. Ik ga nu niet alles erop gooien, maar alle frustratie en gemopper kwam door iets waar ik geen controle over had. Het vervelend is alleen dat anderen dat niet zien. Ook niet hoe veel ik daar mee zit. Wat natuurlijk weer hele andere droevige gedachten geeft. Het is echt twee stapjes vooruit, eentje achteruit, en weer doorgaan.

Het andere waar ik echt mee zit is de kraamtijd van Link. Het was een zwanger zwangerschap gevolgd door een zware bevalling. De borstvoeding liep niet, war ik zo graag had willen doen, dus dat voelde als een mislukking. Niet dat anderen mij dit gevoel gaven, ik had het gewoon erg graag willen doen.

Ik was ingeknipt in een litteken van een vorige bevalling (ik heb er vier gehad mensen, er zitten littekens genoeg daar beneden) en had niet een maar twee aambeien (die maar niet weg wilde gaan hoeveel ik ook smeerde). Zitten kon dus niet, ook niet op een harde stoel. Dat gaat trouwens nog steeds niet, yay voor een bekkeninstabiliteit en overstrekte bekkenbodem.

Slapen kon ook niet door alle opwinding, pijn en onzekerheid. Dat lieve kleine mannetje helemaal alleen daar op zijn kamer in dat grote bed. Ik kon er niet helemaal aan wennen. Hierdoor werd ik natuurlijk ook prikkelbaarder.
Frustratie over de kraamzorg hielp ook niet mee. Ik had het gevoel dat ze niet goed voor mij zorgde. Zo ben ik op een dag maar naar beneden gegaan om mijzelf eten te maken om twee uur in de middag. Ze bleef ook nog gewoon zitten! ach ja, het was maar een paar dagen, toch?

En alle mensen die meteen wilden komen kijken. Yorick snapte niet helemaal dat het allemaal een beetje druk was voor me. Niemand eigenlijk, waardoor ik mij ook weer nietig voelde. Het voelde alsof alles om dat kleine mannetje draaide en niemand zich om mij bekommerde. Ze vroegen wel of alles goed was, maar voor je kan antwoorden heeft dat kleine mensje weer alle aandacht in zich opgenomen.

Zo hoort het eigenlijk ook, alleen kon ik dat op dat moment niet helemaal aan. Ik had iemand nodig die inzag hoe zwaar mijn zwangerschap was geweest, hoe heftig mijn bevalling en hoe moeizaam die eerste paar weken gingen.

Het probleem is dat als je denkt  dat niemand om je geeft, je hier ook voor gaat afsluiten. Ik heb mensen een beetje afgehouden. Het was erg druk, dat wel, maar als ik dat gewoon had aangegeven was alles wellicht anders gelopen.

Een geboorte is iets wat je moet delen. En het is jammer dat door hormonen en andere stofjes in mijn hersenen dit niet helemaal goed is gelopen.

Zo zette mijn schoonmoeder meteen hun oude box op in de woonkamer na de geboorte. Een super lief gebaar. Ze dacht alleen dat als we eens langskwamen hij daar in kon liggen. Met die gedachte is hij waarschijnlijk ook altijd bewaard gebleven. Alleen door kronkels in mijn hoofd zag ik dit als iets bedreigend. Helemaal onterecht natuurlijk. Gedrag waar ik niets aan kon doen, maar mij nu echt voor schaam.

Je denkt dat helemaal rationeel bezig bent. Die stomme gevoelens laten je zo denken. Je bent eigenlijk helemaal niet rationeel. Een plan vooraf bedenken helpt ook helemaal niet. Je weet niet hoe alles gaat lopen.

Gelukkig gaat het nu allemaal al iets beter. Ik kan Link al een beetje loslaten, niet te veel echter. Ik zie nu in dat het allemaal gewoon rare gedachten waren. Het vervelende is dat ik mij hier enorm schuldig over voel. Ik kon er alleen niet aan doen. Ik worstel dan ook met het idee om mijn excuses aan te bieden. Van de ene kant ja, want mensen zijn gekwetst en ik had het ook graag allemaal anders gezien. Van de andere kant nee, want ik kon er helemaal niets aan doen (ik voel me ook nog niet helemaal beter, dus heb ook het idee nog steeds dat als mensen mij anders hadden benaderd ik mij niet zo had gevoeld en dit allemaal niet zo was gelopen, wat een belachelijke gedachte is en dat weet ik, alleen die blijft maar komen).  

Soms is sorry zeggen gewoon het moeilijkste om te doen. Ook al is het gevoel er wel.

DELEN

Een all-american bevalling

Bevallingen

Zoey is geboren in Amerika. Nee niet die in Noord-Limburg, maar echt het land. Wij woonde in de staat Louisiana in de stad Bossier City. Mocht Amerika ooit op je reislijstje staan en je zoekt nog naar leuke steden, ga daar dan niet naar toe. Het is er stom en saai. De wegen zijn verschrikkelijk, Het is er warm (ongeveer 40 graden tussen februari en december) en er is een luchtvochtigheid van 90% (Heel leuk voor je astma waar je eigenlijk in Nederland nooit last van hebt).

Is het anders om zwanger te zijn in Nederland? Tja Je vreet, je kotst, je slaapt, je kotst, je bent humeurig, emotioneel en kan niet poepen (waarschijnlijk omdat je alles hebt uitgekotst). Eigenlijk neit veel verschil.
De controles daarentegen, heel anders. Hier heb je een huisarts waar je een test laat doen, of je gaat meteen naar de verloskundige. Je verzekering betaald alles en je hebt eigenlijk nergens omkijken naar. halverwege krijg je een echo en aan het eind heb je de keuze waar je wilt bevallen en hoe.
Daar is dat toch net iets anders. Je haalt een test bij de wallmart en doet wat je moet doen (je weet plassen op een stokje) dat is op zich nog redelijk hetzelfde. Dan ga je naar het ziekenhuis, naar een zogenoemde OB-GYN oftewel gynaecoloog. Allereerst zoek je een ziekenhuis. Ook niet belangrijk, kijken wat de kosten zijn. Een ziektekostenverzekering heb je niet. Tenzij je 300 dollar per maand kan missen voor iets wat nog niet alles dekkend is. Ja dat is het dubbele van nu als je super aanvullend verzekerd bent.

Wij hadden geluk er was een teaching hospital in de buurt. Een soort academisch ziekenhuis waar dus ook doktoren in opleiding werkten. Ook Kon je voor financial aid vragen, wat betekende dat je niet hoefde te betalen. Ik hoef hier niemand uit te leggen dat je dan ook niet tussen de eerste klas zit. Je belt dus naar het ziekenhuis en maakt een afspraak.
Je afspraak is om half negen, of negen uur dus je zorgt dat je mooi op tijd bent. Je bent de ziekenhuizen in Nederland gewend waar altijd wel een 15 minuutjes tot een half uurtje uitloop is en waar je dan met vijf andere mensen in een wachtkamertje zit.
Er waren daar honderden mensen, nou ja dat denk ik. Toch wel minimaal honderd. Die moesten allemaal om negen uur daar zijn. Dan werd je geholpen op volgorde. Juist ja, op volgorde van binnenkomst. Dus je komt binnen en meld je en mag gaan zitten. Na een uur mag je naar de financial aid en registration gaan waar alle gegevens gecontroleerd worden. Iedere keer dat je moet gaan. Hierna mag je weer plaats nemen in de wachtkamer. Na ongeveer nog een uur ga je naar de verpleegkundige, zij controleert je urine, neemt bloed af, neemt de bloeddruk op en weegt je. Dan mag je weer naar een wachtkamer. Na ongeveer twee uur mag je naar de gynaecoloog. Daar krijg je een inwendig onderzoek met uitstrijkje (iedere keer!) en doet eigenlijk de standaard controle. Daarna mag je nog een half uurtje wachten tot je een kaartje krijgt met je volgende afspraak. Dit was een snelle afspraak. Ik was iedere controle gemiddeld vier tot zes uur bezig in het ziekenhuis. Het was gewoon echt absurd.

De bevalling was overigens ook net iets anders. Je moet op eigen houtje naar het ziekenhuis en dit een beetje inschatten. Daar krijg je een inwendig onderzoek en word bepaald of je mag blijven. Dit duurde echter vrij lang. Er werden mij toen allemaal vragen in het Engels gesteld terwijl ik een weeën storm had. Niet heel handig. Wat dan wel het grote voordeel is, je krijgt een ruggenprik. Zonder gezeur of gedoe. En een infuus voor “vocht”. Het vervelende van de hele ruggenprik is dat bij iedere medische handeling je partner er niet bij mag zijn. Dit heeft te maken met zogenaamde liability. Ik zat daar dus, helemaal alleen, op een bed mijn weeën op te vangen. Ik heb nog nooit mijn moeder zoveel gemist als toen op dat moment. Een aardige verpleegkundig heeft mij toen vastgehouden terwijl de tranen over mijn wangen stroomde. Dat vergeet ik nooit meer.
Die ruggenprik met infuus overigens ook niet. Ik was helemaal stoned van of het infuus, of het zuurstofgebrek tijdens het puffen. Ik vond het in ieder geval maar al te grappig dat ik mijn beneb niet voelde. Wat ik ook grappig vond was dat toen de arts mijn vliezen probeerde te breken ik een wee kreeg waardoor dit met nogal wat druk gebeurde en er een hele flats over zijn gezicht en shirt ging. Hij vond dat dan weer minder leuk.

Bevallen met een ruggenprik is trouwens wel echt aan te raden. Ik heb niets gevoeld van het persen, het knippen of het hechten. Bevallen in een Amerikaans ziekenhuis trouwens niet. Je denkt meteen lekker je baby bij je te krijgen, nou nee hoor. Zij werd meteen meegenomen en gecontroleerd. Ik hield haar pas twee na de bevalling vast, op een gang voor ze naar de babykamer ging. Nadat ze trouwens al een flesje had gehad. Dit is niet aan te raden dus.
Ik ging toen naar mijn eigen kamer, die ik deelde met drie andere vrouwen. Je zag ze overigens niet, want bij iedereen werden de gordijnen goed dicht gehouden.
Wij moesten drie nachtjes blijven. Dit omdat ze een test vergeten waren tijdens de zwangerschap. Een SOA test op een bepaalde infectie (die ik trouwens niet had, maar goed dat wisten zij niet). Dus voor de veiligheid moesten wij blijven. Zoey moest 4 nachtjes blijven, ik moest na 3 nachtjes naar huis want ze hadden het bed nodig. Ik werd nog net op straat geduwd. Ik moest dus mijn pasgeboren baby in het ziekenhuis laten toen zij pas 3 dagen oud was en hopen dat iemand mee kon de dag erna om haar op te halen. Ik heb die nacht niet geslapen. 

Daarna word je eigenlijk min of meer aan je lot over gelaten. Je krijgt een lijstje mee met complicaties waarbij je moet bellen en that’s it. Geloof me, een slechte kraamzorg (als die al bestaan) is nog altijd beter dan helemaal geen.

Gelukkig voor ons kregen wij WIC. Een soort van foodstamps voor moeder en baby. Hierbij krijg je 12 potten voeding, 4 flessen (van 2,5 liter) melk, sap, eieren en kaas helemaal gratis. Deze moest je steeds ophalen op een bureau waar je dan ook je nacontrole kreeg en waar Zoey gecontroleerd werd en haar inentingen kreeg. Een soort van consultatie bureau eigenlijk. Dat had ik dan weer niet verwacht.

Dus hoe slecht je ook denkt dat de zorg in ons kikkerlandje is, en hoe lang je ook moet wachten bij een afspraak. Het kan echt allemaal veel en veel erger.