Jaja ook dit jaar was deze mama weer aanwezig op de huishoudbeurs. En wat was het een leuke beurs. Kleiner dan vorig jaar, of zo leek het. Minder druk dan vorig jaar. Kleiner groepje dan vorig jaar. Wel nog veel aankopen hoor.
Samen met Joni ging ik op pad. De dag ervoor nog proviand ingeslagen bij het kruidvat en de appiehappie. Eten en drinken voor in de trein is altijd wel erg prettig om te hebben. Daarbij had ik nog wat thee zakjes nodig om uit te delen. Want ja, ook de theepockets gingen weer mee. In de avond snel nog even de treinkaartjes printen (de doppio kaartjes ook erbij geprint aangezien die automatisch mee geprint worden, maar ik moet eerlijk bekennen dat ik deze dus nog nooit heb gebruikt). Ook de entree kaartjes moesten worden geprint. En laat ik die mail nu net niet kunnen vinden. Oops. Gelukkig kun je de kaartjes via een link op de website opnieuw laten sturen. Yes, toch nog gelukt. Ik begon al te twijfelen of ik ze wel gekocht had en dat niet gedroomd had. Kon nergens iets van bewijs vinden.
Op woensdag 28 februari was het dan echt zo ver. Trolley mee, eten en drinken mee en vouwblaadjes, schaar, washi en de theezakjes mee. om 9:19 vertrok onze trein. Er was een storing tussen Eindhoven en Utrecht waardoor er minder treinen reden. Nadat de conductrice mij had verteld dat ze echt extra had nagevraagd en ze mij verzekerde dat de trein door reed naar Utrecht, moesten we in Eindhoven overstappen. Ah jakkes. Drukke treinen dus. Alleen deze mama is af en toe een beetje slim. In plaats van te zoeken naar de volgende trein naar Utrecht, zoals de meeste mensen deden, zocht ik naar de volgende trein naar de Rai. Die ging tien minuutjes later en betekende heerlijk rustige zitplaatsen, met een lekkere white mocha van de starbucks en geen overstap meer. Dus de tip, zoek even verder en je hebt het net iets beter.
Bij de Rai mochten we er uit. Onderweg lastig gevallen door mensen van de staatsloterij en de senseo (ewww, nee bedankt) kwamen we de rai binnen. Met snelle pas gingen we naar hal 2. Daar was het dit maal niet zo druk. Het is niet moeilijk te raden naar welke stand we als eerste gingen. Het was zo rustig dat ik gewoon op mijn gemak door alle prijslijsten kon kijken. Ik voelde me een beetje als een kind in een snoepwinkel, maar had mijzelf voorgenomen alleen een aantal dingen te kopen die op mijn wishlist staan. Nu was het handig geweest als ik die had meegenomen. Welke paradise schaal had ik nu al? De roze of de blauwe. Shit. Dan maar geen. Kijk, toch nog eventjes slim nagedacht. De 18 jaar life is party schaal had ik zeker weten nog niet. En die wilde ik zeker weten hebben. En met 50% korting is dat moeilijk te laten staan. En dan gebeurd het he. Dan komt de shopmania op gang. Gelukkig kon ik mijzelf eventjes tot de orde roepen en kocht verder alleen een canvas tas (ik ben DOL op canvas tassen) en een shopper. Valt mee toch!
Hierna wilde Joni naar de telefoonhoesjes, de milka stand en gingen we terug naar de beauty hall voor make-up. Ze kocht van het merk W07 (te koop bij TKMaxx, een engels merk) een foundation en een oogschaduwpalette. Ik kocht voor Yorick een baardverzorgingsset en voor mijzelf een lucky bag. Zou een waarde hebben van E20 met 10 producten er in voor E5. Mooi toch? Joni kocht er ook een. Nu moet ik wel toegeven dat Joni er meer geluk mee had dan dat ik had. Een oogschaduwpalette waar ik Lily erg blij mee maakte zat er in, samen met merkloze bodycreme, nep wimpers, reinigingdoekjes, een wandbordje wat eruit zag als eens slipper en nog meer prulletjes zaten er in. Bij joni zaten net wat mooiere dingetjes en kleurtjes. Gun ik haar wel hoor. En nu had ik ook iets voor de andere twee dames die zich er vanalles uit haalde.
Het ibiza marktje was er dit jaar ook weer. En volgens mij hadden ze de verwarming op aangepast. Jeejtje wat had ik het warm zeg. Was dan ook blij toen ik de zenner stand tegen kwam en een haarspeld kocht om mijn haren mee uit mijn nek te krijgen. Op het marktje kochten we niks. We werden constant weg geduwd door andere dames die bang waren ook maar iets te missen en hadden er beide al geen zin meer in. Kunnen we elkaar nu echt niets meer gunnen dames?
Hierna gingen we naar de negenmaanden beurs. Voor Joni was saaier, voor mama wat interessanter. Studio ins&outs was de eerste stand waar we heen gingen. Super leuke invulboeken hebben ze er te koop. Nu komen ze ook bij creativelife en wil ik daar een workshop bij ze gaan doen. Ideaal om even na te vragen dus. Ik kocht er 2 mooie washi’s (ja dat moest haha) en we gingen op zoek naar een bepaalde stand. Ik was er namelijk voor een bepaalde reden heen gegaan. Mevrouw Tilda was met wie ik wilde babbelen. Ik volg haar insta @geenrozewolk al een hele tijd en ze is echt een inspiratiebron voor me. Ze is een therapeut die gespecialiseerd is in postnatale depressie. Niet alleen door studie, maar ook vanwege haar eigen ervaring. Ik praatte een tijdje met haar en kocht haar boek (en toen kreeg ik weer lucht) wat ze voor me signeerde. Zo lief!
Na het gesprek (waarbij Joni voornamelijk spelletjes deed op haar telefoon) hadden we beide honger. De Rai heeft tussen de hallen in een eigen restaurant. Een beetje verscholen en daardoor ieder jaar lekker rustig. Eventjes eten en wat vocht naar binnen voordat we losgingen bij de food. Mensen slaan elkaar daar bijna KO voor een goodiebag van de Unox, die ze naderhand om het hoekje neer kwakken als er niet in zit wat ze lekker vinden, of duwen elkaar omver om een klein blokje fudge te proeven. Ik moet eerlijk zeggen dat deze hal de drukste was. En dat ik het meeste hier heb gekocht. Milka, look-o-look, fruitella, smeerkaasjes en fruitella’s verdwenen samen met nog werther’s en een tube bikkelsaus de trolley in. Het lijkt ook allemaal zo goedkoop. Of het dat ook is? Ik vraag me soms af of we bij de action of het kruidvat niet betere aanbiedingen kunnen krijgen. Het leek ook of we allemaal daar ineens een koopdrang naar snoep kregen. De hele hal gevuld met kortharige trolley slepende snoepmonsters die uit hun winterslaap ontwaakt waren door de jongens met de hoofdtelefoons.
Na de kar gevuld te hebben gingen we richting station. We kregen een between en anti-flu in onze handen geduwd en ontweken de oplichters van de staatsloterij (maar echt, je mocht aan een rad draaien, maar als je op een witte vis kwam (om en om een vis op het rad) kreeg je 1 staatslot cadeau. Dan moest je er wel een kopen. En dat moest dan ook echt). Met de trein naar Utrecht en daar een half uurtje wachten op onze overstap. Tijdens het wachten zagen we een duif met een speknek en lagen we dubbel van het lachen toen ik schrok van een kraai. Daarna weer 2 uur lang in de trein richting huis. Waar ik lekker wilde kletsen, wilde Joni voornamelijk tiktok kijken op haar telefoon. Ik kreeg wel oortjes van haar. Die het niet goed deden. Met de wifi in de trein (de 4G was helemaal zoek in de middle of niks waar de trein doorheen rijdt) probeerde ik the lion king te kijken. Nou, als het beeld het deed hoorde ik dus niets en visa versa.
In Heerlen aangekomen stond opa ons al op te wachten en met een omweg via de Mac gingen we naar huis. Nu moet ik zeggen dat een 13-jarige bij je hebben bij de McDrek bespaard je enorm veel geld. De ene coupon na de andere werd gescand. Dat doen ze dan weer graag voor je. Thuis stonden Link en Lily al mama schreeuwend om de tafel rondjes te lopen en wachtte ook Zoey op me tot ik weer thuis was. Wat blijft dat toch heerlijk thuis komen.
Conclusie: Ik weet niet of ik volgend jaar nog ga. Ik zou graag de bloggerstour willen volgen, dus dat is wel een optie. Het is niet de beurs, het zijn echt de bezoeksters die het minder leuk maken. Die elkaar aan de kant duwen. Die voor je gaan lopen en dan stoppen, recht voor je neus. Die met zijn drieën naast elkaar een heel gangpad blokkeren. Die met een hele groep ineens midden in de weg gaan staan praten. Of die met zijn vieren een telefoonhoesje moeten bekijken voordat een van hen het wel of niet koopt. Ik snap dat je een leuke dag wilt hebben, maar er kan ook wel een beetje rekening met elkaar worden gehouden. Jij krijgt je senseo pad heus wel, en zo niet, mis je dan echt zo veel dat het het waard is een tienermeisje opzij te duwen?
Tussen Luiers en Cocktails 